Jakość ukraińskich słodyczy
Twoje usta nie zrobią się słodsze od samego powtarzania słowa chałwa.
Rosyjskie przysłowie
Kto nie ma ochoty od czasu do czasu na odrobinę słodyczy? Mają nawet Ci, którzy wyrzekają się cukru i dbają o linię. Ukraińskie słodycze to dobra jakość w przystępnej cenie. W Ukrainie produkuje się nie tylko smaczne cukierki, praliny i żelki, ale także dobrej jakości czekolady, wafelki, bombonierki i torty. Słodką królową pozostaje ukraińska chałwa. Czasy wyrobów czekoladopodobnych już w większości przeminęły, ale trzeba wiedzieć co i od kogo kupować, bo badziewka też nie brakuje. Na szczęście jest w czym wybierać. Jakie ukraińskie słodycze kupić i które warto przywieźć ze sobą do Polski?
Bez ważnego ubezpieczenia nie wjedziesz - kliknij
Roshen
Roshen to największy i najbardziej znany producent słodyczy na Ukrainie. Ich wyroby kupimy już w Polsce, ale… nie wszystkie. Wytwórnię założył w 1996 r. były ukraiński prezydent Petro Poroszenko. Zakłady Roshena mieszczą się w Kijowie i Winnicy. Roshen to przede wszystkim dobrej jakości czekoladowe cukierki, żelki, batoniki, czekolady, ciastka, wafelki do kawy, karmelki oraz słynne świeże torty.
Najpopularniejszy z nich to tort orzechowo-bezowy nazywany tortem kijowskim, produkowany przez Roshen od 1956 r. Dawniej się mówiło, że bez tortu nie wraca się ze stolicy. Od Roshena polecam: batoniki z galaretką i czekoladą Tidbit i ciemne czekolady Roshen Dark. Z cukierków spróbuj klasyki: Romaszki, Czerwonego Maku i podłużnej Leszczyny oraz pralin MonBlan. Wyśmienite są ukraińskie krówki od Roshen w żółtym papierku oraz ich wariant z orzeszkami Old Town. Są też odpowiedniki ptasiego mleczka, oraz dobre ciastka do herbaty MultiCake. Sklepy Roshen działają w całej Ukrainie, a pełna oferta dostępna jest w internetowym sklepie producenta.
Wołyńskie słodycze, Switocz, AVK
Smaczne ukraińskie słodycze produkują również: Wołyńskie Słodycze (Волинські солодощі), Switocz (Світоч) oraz AVK.
Wołyńskie słodycze to działająca od 1998 r. wytwórnia z Łucka. Produkuje ukraińskie chałwy oraz bogato nadziewane cukierki, których trudno szukać nawet u Roshena. Najpopularniejsze to cukierki z całym orzechem i dodatkiem suszonych owoców: orzech włoski z morelą, śliwką, czarną porzeczką, wiśnią, brzoskwinią, figą. Inne smaczne wyroby to cukierki meteoryt, bogato wypełnione kawałkami orzechów z dodatkiem miodu, ptasie mleczko i znane batoniki zbożowe Koziniak. Wytwórnia produkuje słodycze wyłącznie naturalnych składników i bez dodatku konserwantów i barwników. Wyroby od wołyńskich słodyczy znajdziemy w ukraińskich supermarketach, a także w firmowych sklepach w Łucku i Frankiwsku.
Switocz to działająca od 1962 r. wytwórnia ze Lwowa, która powstała z połączenia dwóch mniejszych: manufaktury Bolszewik i manufaktury Kirowa:) Od 1998 r. Switocz jest marką koncernu Nestle i poza wyrobami pod marką Switocz produkuje na Ukrainie znane w Europie marki batoników na przykład Kitkat czy Aero. Siedziba Switocza mieści się przy ul. Tkackiej we Lwowie. Fabryka eksportuje swoje wyroby do Austrii, Niemiec oraz Włoch. Najpopularniejsze są czekolady Switocza: jasne, ciemne, białe i deserowe La Krema. Produkują też klasyczne ukraińskie cukierki: Czerwony Mak i Romaszka. Switocz jest znany z pralin Święcąca Gwiazda, Sparta i Biała Trufla oraz cukierków Legendy Miasta z lwowskimi legendami na papierku. Popularne są wafelki Artek.
AVK to działająca od 1991 r. wytwórnia z Doniecka, która jest drugim największym producentem słodyczy po Roshen. Dawniej AVK był głównym importerem kakao w Ukrainie, a kilka lat później zajął się produkcją jakościowych słodyczy. W wyniku konfliktu na wschodzie Ukrainie stracił fabryki w Ługańsku oraz Doniecku, ale produkuje w Dnipro, Połtawie i Równem. AVK eksportuje słodycze do krajów na całym świecie. Klasyką od AVK jest batonik w mlecznej polewie Guliwer. Najpopularniejsze są praliny Królewski Czar, elegancko zapakowane Trufalie, ciasteczka i rurki do herbaty i kawy Kresko. Mam wrażenie, że produkują najsmaczniejsze ciemne czekolady. Dzieci zainteresują galaretki Juveland.
Ukraińska chałwa
Ukraińska chałwa słonecznikowa (халва соняшникова), to popularny przysmak przywożony przez turystów. Jej głównym składnikiem są zmielone nasiona słonecznika. Ukraińskie chałwy są tanie: średnia cena to 50 UAH za kilogram, a batonik kupimy już za kilka hrywien. Znane z Polski chałwy sezamowe, są w Ukrainie trzy razy droższe od słonecznikowych.
Ukraińska chałwa jest wysokokaloryczna, ponieważ jej 100 gram zawiera aż 500 tysięcy kalorii. Mimo tego, spożywana w rozsądnych ilościach jest zdrową przekąską. Zawiera wapń, żelazo, fosfor i białko. Podobno łagodzi depresję i ułatwia zasypianie. Jest w niej kwas foliowy, który ma korzystny wpływ na funkcjonowanie układu pokarmowego i układu nerwowego.
Przepis na chałwę został wynaleziony w Iranie. Oprócz Ukraińców, jedzą ją także Rosjanie i Białorusini. Chałwę wyrabia się z zagotowanego syropu cukrowego i czasami dodaje miodu. Tak uzyskaną masę karmelową, wzbogaca się masą białkową, czyli miazgą prażonych orzechów, nasion słonecznika lub sezamu, wanilii, kakao, rodzynek lub innych suszonych albo kandyzowanych owoców. Łącznikiem wszystkich składników jest tzw. spieniacz.
Jaką chałwę kupić w Ukrainie?
Pewniejsze w zakupie są ukraińskie chałwy paczkowane od tych dostępnych na wagę na targu czy w markecie. To dlatego, że chałwa na wagę musi być zawsze świeża, a w przypadku towarów niepakowanych trudniej to sprawdzić. Kupując ukraińską chałwę zawsze sprawdź jej datę przydatności do spożycia. W teorii chałwa ukraińska może być przechowywana w plastikowym opakowaniu w markecie wyłącznie jeden dzień.
Bezpieczniej więc kupić chałwę zafoliowaną, która z reguły również jest bez konserwantów, ale jej przydatność do spożycia wynosi nawet do dwóch miesięcy. Przed wyborem ukraińskiej chałwy warto więc zastanowić się chwilkę, ponieważ chałwą można się mocno struć:)
Chałwy słonecznikowe sprzedaje się w kilku rodzajach. Kupimy na przykład chałwę z dodatkiem kakao, wanilii, rodzynek, orzeszków ziemnych, mleka i znanego nam z polskich chałw sezamu. Istnieje kilkudziesięciu producentów ukraińskiej chałwy zarówno krajowych oraz zagranicznych. Jeżeli masz możliwość spróbuj ukraińskiej chałwy ekologicznej od małego producenta np. sumskiej Żywej Chałwy.
Najbardziej znany producent ukraińskiej chałwy to Złoty Wiek (Золотой век), Drużkiwska (ДРУЖКІВСЬКА) i Gospodaroczka (Господарочка). Każda ma swoich zwolenników, dlatego nie wskażę Tobie najlepszej. Wypróbuj sam. W Ukrainie znajdziesz też chałwy tureckie (Koska 1907), białoruskie (Orzeszek) oraz uzbeckie (Barokat).
Jak ocenić jakość chałwy
Jak rozpoznać złej jakości ukraińską chałwę
Zdarzają się ukraińskie chałwy podłej jakości. Mają w składzie niepotrzebne składniki, aromaty lub ich proces produkcji jest nieprawidłowy. Dobrą chałwę rozpoznamy już przed spróbowaniem, po wyglądzie zewnętrznym i tym jak wygląda po przełamaniu w środku. Gdy masa chałwy jest źle rozmieszana, to zauważymy w jej środku pojedyncze i długie włókna. Gdy dodano za dużej ilości cukru, to będzie się rozpadać na drobne kawałki, a nawet cząsteczki. Producenci dodają więcej cukru, żeby zaoszczędzić na droższej masie białkowej: orzechach i nasionach. Słabej jakości chałwa może mieć kwaśny zapach i gorzkawy, mało wyrazisty smak.
Ogólnie czujesz cukier zamiast nasion. Kolor takiej chałwy jest jasny, najczęściej kremowy. W takiej chałwie spotkasz też ślady łusek od nasion, na przykład czarne łuski przy chałwie słonecznikowej. Gorsza lub nieświeża chałwa ukraińska będzie się błyszczeć na powierzchni. Jeżeli znajdują się na niej krople wody lub miejscami jest sina, to tym bardziej nie nadaje się do spożycia. Była źle przechowywana i możemy się nią struć. Jednym zdaniem, słabej jakości chałwa ukraińska jest z zewnątrz krucha, a w środku zbyt mocno zwarta. Trzeba praktyki, trudno to opisać.
Jak rozpoznać dobrej jakości ukraińską chałwę
Z dobrej jakości chałwą jest odwrotnie. Jest z zewnątrz bardziej miękka, plastyczna i zwarta. Na powierzchni jest matowa. W ustach jest chrupiąca, a w środku jest warstwowa. Dobrze się kroi nożem na kawałki. Powinna mieć jednolity kolor: lekko oliwkowy, szary. Ewentualnie jasno-cynamonowy, albo ciemny gdy w składzie jest podany korzeń lukrecji.
Jakościowa chałwa powinna pachnieć i smakować nasionami, słonecznikiem, a nie cukrem. Co więcej, powinna być także zrobiona na oleju słonecznikowym, a nie palmowym. To ostatnie jest już trudne do sprawdzenia, ponieważ nie wszyscy producenci na etykietach podają wiarygodne informacje. Jedz ukraińską chałwę, a z czasem nauczysz się ją oceniać:)
